فصل ۱: شروع فعالیت حرفه‏ای - ٣

سال ١٩۶٨

اعضای گروه که نگران شده بود به دنبال چاره بودند. ابتدا می‌‌خواستند برت در خانه یا استودیو بماند و در ساخت آلبوم به آنها کمک کند ولی در اجراهای زنده حاضر نشود (همان کاری که گروه بیچ بویز با برایان ویلسون کردند) اما موفق نشدند. سپس واترز در نظر داشت تا از جف بک دعوت به همکاری کند. اما چون کل گروه دل چندان خوشی از جف بک نداشت و با این تصور که دستمزد وی برای گروه بالا بود از این تصمیم صرف نظر شد.

سپس راجر واترز در ژانویه‌‌ی ١٩۶٨ دیوید گیلمور، همشهری و دوست دوران دبیرستان خود و سید برت، را برای همکاری دعوت کرد تا به صورت مزدی برای آنها کار کند. گروه مدتی به صورت پنج نفره کار می‌‌کرد تا این که در یکی از شب‌‌های مارس ١٩۶٨ که گروه برای اجرای برنامه به سمت سات‌‌همپتون می‌‌رفت یکی از اعضای گروه (به گفته‌‌ی گیلمور، "نمی‌‌دانم، احتمالاً واترز") پیشنهاد کرد که "بیایید امشب سید رو ور نداریم" و بدین ترتیب دیگر سید برت از گروه کنار گذاشته شد.

در آوریل ١٩۶٨ به طور رسمی اعلام شد که دیگر سید برت عضو گروه پینک فلوید نیست. بدین ترتیب دومین ترکیب گروه پینک فلوید شکل گرفت: راجر واترز، دیوید گیلمور، نیک میسون، و ریچارد رایت.


طرح آلبوم «نعلبکی راز»

در این زمان هنوز خط مشی و مسیر آینده‌‌ی گروه مشخص نبود. واترز با گذاشتن پا جای سید برت، مسئولیت نوشتن شعر و موسیقی را به دوش کشید. وقتی که دیوید گیلمور رسماً به گروه پیوست راجر واترز و نیک میسون ("معماران") طرح‌‌هایی روی کاغذ کشیده بودند و درباره‌‌ی آن بحث می‌‌کردند. سپس ریچارد رایت و دیوید گیلمور ("موسیقی‌‌دانان") به کمک آنها رفتند و پس از "موسیقایی کردن" طرح آن دو، آهنگی طولانی پدید آمد به نام "یک نعلبکی راز" که استخوان‌‌بندی دومین آلبوم گروه بر اساس آن شکل گرفت. این قطعه‌‌ی سازی از چهار قسمت تشکیل شده بود به نام‌‌های "چیزی دیگر"، "دوزخ درهم ریخته"، "نشانه‌‌های توفان" و "صداهای آسمانی" که روی هم شروع، شدت‌‌گیری، و پایان یک جنگ را تداعی می‌‌کردند. در این آلبوم، نشان دیگری از جنگ و تمسخر آن دیده می‌‌شود و آن هم آهنگ "سرجوخه کلگ" است که به خاطر کشته شدن سربازان، از دست علیاحضرت ملکه‌‌ی انگلستان مدال دریافت می‌‌کند. آهنگ این قطعه پر از نیشخند، استهزا و کنایه است (مانند "مدالش نارنجی و قرمز و زرد بود. مدالش رو توی باغ وحش پیدا کرد.")

در ماه ژوئن ١٩۶٨ پینک فلوید به افتخار جوانان و در جهت آشناسازی بیشتر آنها با موسیقی روز، در هاید پارک لندن (که از مرکزهای تجمع جوانان و گروه‌‌های مختلف اجتماعی برای اعلان آزاد نظرها و بیانیه‌‌هایشان بود و هست) کنسرتی رایگان اجرا کردند. این برنامه نشان داد که نبود سید برت برای گروه قابل تحمل بوده و بدون برت نیز می‌‌توان به کار ادامه داد.

در ٢٩ ژوئن سال ١٩۶٨ دومین آلبوم گروه با نام ”یک نعلبکی راز“ منتشر شد. در این آلبوم سید برت فقط یک آهنگ ساخته بود به نام "جاگبند بلوز" که آهنگ خداحافظی وی با گروه و به قولی مزارنوشت وی شد. همچنین در شعر "بگذار نور بیشتری باشد" از خوانندگان زمینه بود.
بعد از این، گروه پینک فلوید سعی فراوانی می‌‌کرد تا درباره‌‌ی خود اطلاعات شخصی زیادی به مردم و تماشاگران ندهند زیرا می‌‌خواستند مخاطبان به موسیقی آنها توجه کنند نه خودشان. از این رو لباس‌‌های ساده می‌‌پوشیدند (واترز به نشانه‌‌ی اعتراض به جامعه همواره تی-شرتی سیاه به تن می‌‌کرد) و در روی صحنه زیاد حرکت نمی‌‌کردند. همچنین از برگزاری مصاحبه و شرکت در برنامه‌‌های موسیقی رادیو و تلویزیون نیز خودداری می‌‌کردند تا در اطراف خود جوی اسرارآمیز و مرموز پدید آورند. زیرا همان طور که گیلمور می‌‌گوید "اگر مردم بفهمند که ما نیز افرادی عادی هستیم دیگر با خیال راحت در جلوی تلویزیون می‌‌نشینند و در حالی که آبجو می‌‌خورند به موسیقی پینک فلوید گوش می‌‌دهند."

این گمنامی افراد گروه به حدی رسید که وقتی در سال ١٩٨۴ راجر واترز پس از جدایی از گروه به تنهایی به تور آلبوم ”موافقان و مخالفان مفت‌‌سواری“ در امریکا رفت مجبور شد نام خود را به صورت "راجر واترز از گروه پینک فلوید" اعلام کند.

در جولای ١٩۶٨ تور آلبوم نعلبکی راز در امریکا برگزار شد. در این تور پینک فلوید در شهرهای شیکاگو، دیترویت، نیویورک، فیلادلفیا، لس آنجلس، سان فرانسیسکو، ساکرومنتو، و تورنس برنامه اجرا کردند. سپس به بلژیک، اسکاتلند، هلند، فرانسه، و سویس رفتند.


سال ١٩۶٩

در اوایل سال ١٩۶٩ باربت شرودر، کارگردان فرانسوی و دستیار ژان لوک گدار (کارگردان موج نوی فرانسه)، از گروه پینک فلوید برای ساختن موسیقی فیلم ”مور“ (بیشتر) دعوت کرد.


طرح آلبوم «مور»

فیلم مور فیلمی بود در جهت مبارزه با مصرف مواد مخدر بین جوانان و داستان آن ماجرای جوانی آلمانی است که پس از ورود به پاریس عاشق دختری فرانسوی می‌‌شود. دختر به او مصرف مواد مخدر را می‌‌آموزد. سپس هر دو برای تجربه‌‌ی هرویین به جزیره‌‌ی مالت می‌‌روند. دختر بر اثر مصرف بیش از حد، مشاعرش را از دست می‌‌دهد و پسر را از خود می‌‌راند. پسر که راه گریزی ندارد همواره بیشتر و بیشتر می‌‌خواهد (نام فیلم نیز از همین جا گرفته شده) و سرانجام در کوچه‌‌ای با مصرف میزان زیادی مواد مخدر به زندگی خود پایان می‌‌دهد.

ساخت موسیقی این فیلم دو هفته وقت گروه را در پاریس گرفت و سومین آلبوم آنها با نام مور به بازار روانه شد.

در آوریل ١٩۶٩ پینک فلوید برخی از کارهای دوران برت را در مادرز کلاب بیرمنگهام به صورت زنده اجرا کرد. در ماه می نیز همان برنامه را در کالج بازرگانی منچستر اجرا کرد و این دو، پایه‌‌ی آلبوم بعدی گروه به نام اوماگوما را فراهم ساخت. نیمه‌‌ی دیگر این آلبوم کارهای استودیویی بود که هر یک از اعضای گروه جداگانه و به صورت انفرادی انجام داده بودند.


طرح آلبوم «اوماگوما» - بخش استودیویی


طرح آلبوم «اوماگوما» - بخش زنده

در میان آهنگ‌‌های بخش دوم، کاری از واترز دیده می‌‌شود که نام آن طولانی‌‌ترین نام در میان آهنگ‌‌های گروه است: "چند نمونه از جانوران پشمالوی کوچک در غاری گرد هم آمده‌‌اند و همراه یک پیکت شیار می‌‌کنند" . در آغاز این قطعه صدای واترز شنیده می‌‌شود که می‌‌گوید "این کاری کاملاً پیشتاز (آوان گارد ) است. مگه نه؟" و سپس صدای حیوانات ریز و پشمالو (قاقم و سمور و ...) و در پس زمینه مردی از قوم پیکت (از اقوام اسکاتلندی) شنیده می‌‌شود که به لهجه‌‌ی پیکت چیزهایی می‌‌گوید.

نام این آلبوم کلمه‌‌ای است برگرفته از slang ناحیه‌‌ی کمبریج و همان معنای راک اند رول را دارد.

در آوریل برنامه‌‌ی با عنوان "دیوانگی خشم‌‌آلود بیشتر بر اثر دستگاه‌‌های توده‌‌شده‌‌ی آگزیمنس" برگزار شد. در این برنامه برای اولین بار از سیستم پخش چهارصدایی (کوادرافونیک) استفاده شد که در آن صدا از چهار جهت حاضران را در بر می‌‌گرفت و تأثیری فوق‌‌العاده روی افراد می‌‌گذاشت. این برنامه از دو قسمت به نام‌‌های "مرد" و "سفر" تشکیل می‌‌شد. در بخش اول یک روز از زندگی مردی تصویر می‌‌شد. این بخش‌‌ها عبارت بودند از:
. سپیده (آهنگ "مرغزارهای گرنت‌‌چستر " از آلبوم اوماگوما)
. کار و بعدازظهر (آهنگ "وقتم را می‌‌گذرانم"، منتشرنشده) که بعد از اجرای آن چای بعدازظهر روی صحنه به اعضای گروه داده می‌‌شد.
. انجام کار (آهنگ "مهمانی باغی وزیر بزرگ" از آلبوم اوماگوما)
. خواب
. کابوس ("سیمبالاین" از آلبوم مور)
. سپیده (تکرار)

بخش دوم با نام "سفر" شامل آهنگ‌‌های زیر می‌‌شد:
. شروع (آهنگ "رنگش سبز است" از آلبوم مور)
. تحریک شده توسط جانورانی از عمق وجود (آهنگ "مواظب اون تبر باش، یوجین" که برای فیلم کمیته ساخته شده بود و در آلبوم اوماگوما آمده)
. راه باریک (بخش سوم آهنگ "راه باریک" از آلبوم اوماگوما)
. جنگل پینک (آهنگ "پاو آر تاک اچ" از آلبوم نی‌‌زن در کنار دروازه‌‌های سپیده‌‌دم)
. هزارتوهای آگزیمنس (Labyrinths Of Auxemenes) (آهنگ "دیوانه" یا "ماه‌‌کله")
. به معبد نور نگاه کن (قطعه‌‌ای سازی بر مبنای "آواز نیل" از آلبوم مور)
. پایان شروع (بخش پایانی آهنگ "یک نعلبکی راز" از آلبوم یک نعلبکی راز)

تقریباً از همین ایام پینک فلوید ایده‌‌ی تولید ”آلبوم مفهوم“ را پایه‌‌ی ثابت کارهای خود قرار داد و از گسترندگان (مروّجان) این نوع موسیقی شد. در این نوع آلبوم، تمام شعرها و آهنگ‌‌ها حول یک مفهوم ثابت و فراگیر می‌‌چرخند و فضا و تمامی امکانات آلبوم در خدمت انتقال همان یک مفهوم اصلی قرار می‌‌گیرند. آلبوم‌‌های مفهوم متأثر از منظومه‌‌سرایی در ادبیات هستند و معمولاً داستان و حکایتی را به همراه نقدها و اشاره‌‌هایی برای خواننده تعریف می‌کنند‌. اوج آلبوم‌‌های مفهوم این گروه، آلبوم‌‌های سمت تاریک ماه، حیوانات، و دیوار هستند.

یکی از عادت‌‌های خاص پینک فلوید آن بود که بسیاری از کارهای جدید خود را ابتدا به صورت بداهه‌‌نوازی و در اجراهای زنده و تورها می‌‌نواختند و پس از دیدن واکنش مخاطبان و اصلاح قطعه‌‌ها بر اساس این واکنش‌‌ها، قطعه‌‌های اصلاح شده را در آلبوم‌‌های بعدی خود منتشر می‌‌کردند. این روال تا آلبوم دیوار برقرار بود اما آلبوم‌‌های بعدی (یعنی دیوار، ضربه‌‌ی نهایی، لغزش آنی خرد، ناقوس جدایی، و کارهای انفرادی اعضای گروه) صرفاً در استودیو تولید شدند.